Wywiad z Isztar

Przepraszam za długą zwłokę w dodaniu wywiadu, ale uczelnia ostatnimi czasy wiele ode mnie wymaga. Dzisiejszy wywiad przeprowadzony został z Isztar (kiedyś Aggie) z ocenialni criticasters!

Layla: Zacznijmy od podstawowego pytania, czyli jak długo blogujesz? I, dlaczego zajęłaś się ocenianiem innych?

Isztar: Od jak dawna? Hm... Szczerze mówiąc to nie wiem, jakieś dwa lata. Z reguły bywało tak, że zakładałam bloga, a po kilku miesiącach go usuwałam. Najdłużej miałam i mam nadal bloga z wierszami, jakoś ten utrzymuje się już od sierpnia. Chciałam zgłosić swojego bloga do oceny. Bardzo uwielbiałam Krytycznie Oceniające. Czytałam ich oceny i też chciałam to robić. Po prostu to lubię, chętnie pomagam innym i tym podobne, ale przede wszystkim daje mi to ogromną pewność siebie.

L: Wspomniałaś o Krytycznych Oceniających i nie da się nie wspomnieć o tym, co się działo kilka tygodni temu, gdy oskarżono Cię o plagiat. Miałaś wtedy nową, dopiero co powstałą ocenialnię, jak to przyjęłaś?

I: Trochę się zawiodłam i było mi przykro, bo przecież nic złego nie zrobiłam. To prawda, że ta ocenialnia bardzo mi się podobała i zapoczątkowała, tak jakby tą moją przygodę, ale nie zamierzałam jej kopiować. Potem jak się okazało Plotkara nie tylko do mnie miała akie pretensje, również do Ery Krytyki na początku.

L: Ale jednak usunęłaś ocenialnię. Dlaczego?

I: Po prostu nie wytrzymałam presji i "nalotu" innych oceniających. Jakby nie było broniłam się, co niektórym się wcale nie podobało.

L: Rozumiem. Prawdopodobnie zrobiłabym to samo, chociaż w sferze ocenialni trudno, żeby każda kolejna miała zupełnie inny regulamin bądź kryteria, a nawet układ treści w ocenie. A Tobie się udało dodać coś ciekawego, czyli fragmenty szablonów danego bloga. Jak na to wpadłaś?

I: Zupełne przypadkowo. Publikując wiersze na blogu zawsze dodawałam jakieś zdjęcia. Takie suche oceny tylko z tekstem jakoś wydawały mi się nie fajne. Nie pamiętam już jak na to wpadłam. Zupełny przypadek. Ale jak się nie mylę na ocenialni Trzymaj Poziom autorka również miała taki pomysł i nie wiem czy czasem nie ściągnęła tego ode mnie.

L: Pomysł oryginalny i to się ceni. Na samym początku, z tego co pamiętam, a jeżeli mówię źle, to mnie popraw, nie miałaś współoceniających i ich szukałaś. Teraz masz kilka koleżanek po fachu, jak Ci się z nimi pracuje?

I: Dobrze. Wydaje mi się, że nawet lepiej z poprzednimi, ponieważ Kaś i Lillianne postanowiły mnie olać i wcale się nie odzywały. Miki i Dusza odeszły bez żadnej oceny. Teraz jest o wiele lepiej. Dziewczyny piszą oceny i to jest najważniejsze. Nie obiecują, że opublikują w sobotę, a potem tego nie robią.

L: A teraz przejdźmy do tematu samych ocen. Jakie blogi najchętniej oceniasz?

I: Najbardziej lubię opowiadania fantastyczne, po prostu uwielbiam. Sama również piszę "książkę" o takiej tematyce, na drugim miejscu dałabym poezję, bo sama ją tworzę, więc to dla mnie żadna trudność, by ją ocenić.

L: Muszę Cię zapytać, ponieważ sama mam bloga na innym portalu niż Onet, dlaczego większość ocenialni w tym Twoja, nie ocenia blogów poza onetowskich?

I: Jakoś przyzwyczaiłam się do blogów z Onetu, nigdy nie miałam bloga na innym portalu. Może właśni, dlatego zdecydowałam się ich nie oceniać, bo nie miałam z nimi styczności.

L: Myślisz, że są "trudniejsze" w ocenie?

I: Z mojego punktu widzenia tak. Jeśli masz z czymś do czynienia, przyzwyczaiłaś się do tego, wiesz jak stworzyć takiego bloga, chodzi mi tutaj o wygląd to wiesz jak to ocenić

L: Rozumiem. Troszkę odbiegłam od głównego wątku, czyli samej oceny. Co jest dla Ciebie najważniejsze w treści oceny? I, czy zdarza Ci się oceniać "po okładce"? To znaczy, widzisz bloga z szatą graficzną, która odpycha i jednocześnie z niechęcia podchodzisz do tekstu.

I: Myślę, że najważniejsze jest to, by podpowiedzieć autorowi bloga, jeżeli zrobił coś źle. Czasami zupełnie obca osoba może zauważyć więcej. To jest jak z oceną samego człowieka. Ty myślisz o sobie tak, a ktoś inny o Tobie inaczej. Po prostu wskazuje Ci, jaka jesteś, co robisz źle. Tak również jest z oceną bloga. Autor nie zawsze zauważy błąd w swoim opowiadaniu, bo patrzy na nie inaczej. Myślę, że właśnie takie pokazanie autorowi jak my postrzegamy jego dzieło, co naszym zdanie jest dobre a co złe jest najważniejsze. Nigdy niczego nie oceniam po okładce, tak jak człowieka po wyglądzie. Zawsze wszystko należy poznawać od środka.

L: Bardzo ładnie powiedziane i myślę, że wiele osób powinno z tej myśli korzystać na co dzień. Sama zauważyłaś, że autorzy opowiadań czy pamiętników, widzą inaczej swoje dzieło i czasami trudno jest przyznać się do błędu. Czy spotkałaś się z obraźliwymi komentarzami od autorów/ek, którym wystawiłaś niższą ocenę?

I: Spotkałam się, może nie aż tak obraźliwymi komentarzami, ale nie powiem, że mnie nie poruszyły. Oceniałam bloga Cafe Sztok. Ocena końcowa nie była zła, bo wystawiłam dobry. Autorka stwierdziła, że moja ocena była nieudolna. Ktoś wyśmiał mnie, mówiąc, że mam 18 lat, a nie umiem pisać. Od tamtej pory nie chcę oceniać pamiętników. Uważam, że autorzy takich blogów tzn. pamiętników nie powinni zgłaszać się do oceny. Pamiętnik to odzwierciedlenie duszy autora i nie da się tego ocenić nie wchodząc na tę ścieżkę. Nie jestem zwolenniczką elektronicznych pamiętników. Również spisuje swoje przeżycia, ale to moje sacrum i nie chcę się nim dzielić.

L: Mamy podobne zdanie na temat pamiętników i ich ocen. Niektórzy to lubią i potrafią się wczuć i/lub zrozumieć, co autor miał na myśli, a niektórzy nie. Dobrze, że krytyka nie zniechęciła Cię do dalszego oceniania.

Wspomniałaś, że piszesz wiersze. Długo się tym zajmujesz? Masz jakieś plany dotyczące poezji?

I: Jestem bardzo wdzięczna osobom, które mimo wszystko były po mojej stronie. Postanowiłam nie przejmować się krytykom, ponieważ każda nowa ocenialnia dostaje takiego kopa.

Piszę od 2010 roku, może 2009. Na początku były to zwykłe rymowanki, między innymi o siatkarzach. Później zostałam perfidnie zraniona i pisanie wierszy stało się moją ucieczką. Plany... Próbowałam wydać tomik poezji, wysłałam propozycję do wydawnictwa i odpowiedź była twierdząca, ale koszty zbyt duże i skończyło się na marzeniach.

L: Jednak marzenia można zawsze spełnić. O czym są Twoje wiersze, jeżeli mogę zapytać? Często się spotykam z tym, że w wierszach autorzy chowają swoje uczucia. Masz podobnie?

I: Piszę głównie o miłości, rozstaniach, rozczarowaniu o byciu sobą. Nie, w wierszach się nie ukrywam, piszę to co czuję. To odwrotnie niż w życiu. Mój „chłopak” twierdzi, że piszę sercem i że używam bardzo dużo metafor. Sama tego nie odczuwam, musi mi o tym powiedzieć ktoś z zewnątrz.

L: Przeczytałam gdzieś, że jesteś już pełnoletnia. Masz już ukierunkowane plany na przyszłość? Wybór przedmiotów maturalnych, studia, a może nawet praca?

I: Kiedyś marzyłam o dziennikarstwie sportowym, ale teraz zamierzam studiować lingwistykę. Po prostu uwielbiam uczyć się języków. Praca? Chyba raczej za wcześnie na takie plany, chociaż chciałabym dostać/znaleźć jakąś dorywczą pracę, by się usamodzielnić trochę i nie żebrać u rodziców. Na dzień dzisiejszy marzę o tym, by tłumaczyć książki.

L: To pozostaje mi życzyć tylko powodzenia i dużo motywacji do działania. Myślę, że nie mam więcej pytań, a rozmowa nam poszła wyjątkowo gładko i miło. Mam nadzieję, że nie zmarnowałam Twojego czasu!

Życzę również powodzenia w wydaniu tomiku poezji. Może kiedyś osoby, które krytykowały Cię na ocenialni, przeczytają Twoje wiersze.

Dziękuję za rozmowę.

I: *śmiech* Nie dziękuję, by nie zapeszyć. Ja również dziękuję za rozmowę. Może teraz niektórzy zmienią swoje zdanie na mój temat.

Jeżeli będą jakieś błędy interpunkcyjne, to proszę mówić. Z bólem głowy i tuzinem książek wokół mnie, nie mam już siły na sprawdzanie. Dodatkowo - przecinki są moją zmorą, za co po łapkach mnie już biła jedna Pani Doktor.

I oczywiście - witam wszystkich na nowej odsłonie Katalogu :)!