Ogłoszenie 56

Nie masz gdzie się podziać, prawda? W blogosferze aż roi się od ocenialni. Boisz się, że Cię pogryzą, przeżują i wyplują, a ty nic sensownego nie wyniesiesz. Co gorsza, jeszcze w dół głęboki i szeroki popadniesz.

Widzisz, o tam, z lewej, skrzętnie ukryty Weryfikator, który nieśmiało się do Ciebie uśmiecha. Mówisz, że się boisz, ale tak naprawdę nie masz czego. One, stałe rezydentki, nie są wcale jadowite, no bo przecież to nie żmije, ani nawet zaskrońce.

– Nie gryzą? – pytasz.

Głuptasie, one tam pomagają! – słyszysz głosik.

Wchodzisz nieśmiało i  rozglądasz się wokoło. Zaglądasz do jednej oceny, później do drugiej. Nie widzisz niczego, co mogłoby cię niepokoić.

Wprost przeciwnie, w tekście znajdujesz rady, bez cienia ironii, czy sarkazmu. Patrzysz na milczącego Weryfikatora bardziej przychylnym wzrokiem.

Rozglądasz się dalej i ze zdziwieniem zauważasz, że coraz bardziej ci się tam podoba.

W końcu trafiasz na podstronę "Zgłoś się". Przeglądasz ją i podpisujesz potrzebne papierzyska – postanawiasz zaryzykować. W końcu nic nie może Ci się stać, chyba…

Dobra. Gotowe. Zwiedzasz dalej. Trafiasz do zakładki „Nabór” i widzisz szyld – Otwarte, który macha i szczerzy się do Ciebie. Dochodzisz do wniosku, że zwykła ocena to dla Ciebie za mało. Czytasz regulamin, zastanawiasz się przez moment, aż w końcu mówisz:

– A co mi tam, ja też chcę pomóc!

Wysyłasz zgłoszenie i słyszysz wewnętrzny głosik: No i co, głuptasku? Było się bać niepotrzebnie?

Siadasz wygodniej na krześle przez monitorem i uśmiechasz się do siebie.

Tak, dobrze robisz.